- The following passage and a question based on the passage are from the UPSC test of Nov 2013.
The miseries of the world cannot be cured by physical help only. Until man’s nature changes, his physical needs will always arise, and miseries will always be felt, and no amount of physical help will remove them completely. The only solution of the problem is to make mankind pure. Ignorance is the mother of evil and of all the misery we sec. Let men have light, let them be pure and spiritually strong and educated; then alone will misery cease in the world. We may convert every house in the country into a charitable asylum, we may fill the land with hospitals, but human misery will continue until man’s character changes.
16. With reference to the passage, the following assumptions have been made:
1. The author gives primary importance to physical and material help in eradicating human misery.
2. Charitable homes, hospitals, etc. can remove human misery to a great extent.
Which of the assumptions is/are valid?(a) 1 only
(b) 2 only
(c) Both 1 and 2
(d) Neither 1 nor 2I consider that the question is wrong. The numbered statements to be evaluated are not assumptions in the passage. Further, whether an assumption is valid or not is mostly a subjective assessment except when the assumption pertains to a fact. I suspect that the examiner wants to ask whether the author expresses the ideas in the numbered statements. If so, it can be seen that neither statement can be said to be expressed in the passage. But that is not the same as saying that those assumptions are invalid.
If my premise about the examiner’s intentions are correct, a better formulation of the question would be something as below:
Which of the following statements, do you consider is / are expressed by the author of the passage?
(The rest of the question can be as in the original)An examination to assess the language competency of a person who is expected to critically comprehend a passage of this kind cannot afford to be so casual with then use of the words such as ‘assumption’ and ‘valid’. A discerning reader of the passage and the question will be put to great dissonance on account of the ambiguity / misdirection created by the examiner.
This is only one example of a poorly formulated question in this examination paper. There are several more which I am planning to discuss in detail. I felt it may be useful to get some feedback before I embark on such an elaborate exercise.
Language
Medium of Instruction
Sometime back I watched a television broadcast of a panel discussion on the recent initiative by Tamilnadu government to offer English medium instruction in government schools. As of now private schools under the State Board, aided by the government towards the salaries of teachers, are allowed to have one section offering instruction in the medium of English. The matriculation board schools all of which are self-financed offer English as the medium of instruction. The phenomenal growth of matriculation schools and the dwindling enrollment in government schools is attributed to the desire for English medium by the parents – of even the not-so-well-to-do sections of the society – and hence apparently the move to offer English medium instruction in government schools. Apparently, the initiative is also to ameliorate the great difficulty that the the students from Tamil medium face when they pursue higher education in the medium of English. Of course, the shibboleth of empowering the students for ‘national’ and ‘global’ opportunities is always attractive.
Of the three panelists apparently one was from the government, one was the representative of matriculation school managements and one represented the protagonists of instruction in Tamil. Strangely there was none representing the teachers of government schools. The observations of the government official and the representative of school managements were very simplistic and in essence they seemed to say that in today’s globalised world only those who learn through English medium can get good employment opportunities as is evidenced by the differences in employment gained by those from English medium and those from Tamil medium. Hence, they argued, that we should not deny the poor studying in government schools the advantage of learning in English and compete with the rest.
The Tamil protagonist did not
a)point out that the differences in employment may have much less to do with medium of instruction but more to do with economic background ;
b) suggest plausible ways of ensuring adequate competency in English language even if medium of instruction is Tamil; and
c) emphasise that early education in mother tongue builds the necessary strong foundation for further education.
Instead he kept harping on the constitutional commitment and recommendations of education commission that elementary education must be through mother tongue / regional language. Consequently, constructive discussion on the desirability of mother tongue education and better methods of teaching English as a second language for effective interaction in the commercial world as well as furthering higher education in English medium, never took place.
It is also unfortunate that rigorous studies, to understand the role of the medium of instruction for career development through tracer studies and matched samples, do not seem to have not been done in our universities and social science research institutions. A common sense approach would lead us to believe that English as a medium of instruction in early education is not an essential condition for excellence in higher education and economic development if we look at developed nations such as Japan or Germany or even the fast developing China.
It is fortunate that the choice of the medium of instruction is still with the parents. What must worry us, however, is the possible tendency to assign the ‘better’ teachers to the English medium sections. That may lead to the self-fulfilling prophecy that the students in English medium sections – who are expected to be any way from better economic backgrounds than those continuing in Tamil medium – would perform better in examinations. Very careful monitoring of this dual system in government and aided schools is necessary before policy decisions of great consequences are frozen.
மொழிப்பயன்பாடு
மொழிப் பயன்பாடு பற்றிய ஒரு கருத்துப் பரிமாற்றம். What is this Word எனும் கட்டுரையையும், ஆங்கில மொழித்தாக்கத்தின் விளைவாக தமிழ் எப்படி திரிபுபடுத்தப்படுகிறது என்பதை விளக்கும் முகமாக திரு நன்னன் மற்றும் தினமணி கட்டுரைகள் சுட்டிக்காண்பிக்கும் இரு எடுத்துக்காட்டுகளையும் இணைத்து என் அண்ணன் எழுப்பிய இரு வினாக்கள்:
1.‘அருவி’ என்ற தமிழ்ச்சொல் இருக்கும்போது, ‘நீர் வீழ்ச்சி’ என்று ஏன் எழுத வேண்டும் என்று (தினமனி கட்டுரையாளர்) கேட்டிருந்தார். அது போல, இந்தக் கட்டுரையாளரும் ‘report’ போதுமே, ‘recount’ ஏன் என்று கேட்கிறாரா?
2. முனைவர் நன்னன், ‘புரிதல் தெளிவு பெறும்’ என்று எழுதுவது ஆங்கில மொழியின் தாக்கம், ‘தெளிவாகப் புரியும்’ என்று எழுத வேண்டியதுதானே என்று (தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சியில்) கூறிக்கொண்டிருந்தார். (இது பற்றி உன் கருத்து என்ன என்பது தொக்கியுள்ளது)
என்னுடைய பதிலில் நான் கீழ்க்கண்டவாறு பதிவு செய்தேன்:
ஒரு விதத்தில் recount என்பதற்கும் report என்பதற்கும் வேறுபாடு என்று கூடச்சொல்லலாம். முதலாவது சொல் நடந்ததை மட்டுமே விவரிப்பதாகவும், மற்ற சொல் மேலும் சொந்த கருத்துக்களையும் உள்ளடக்கியதாகவும் கொண்டால் (மாணவரது) பயிற்சியின் குறிக்கோள் வேறுபடும். ஆனால் நானும் recount என்ற சொல்லை பெயர்ச்சொல்லாக பார்த்த நினைவு இல்லை. அதன் பொருட்டு அத்தகைய பயன்பாடு தவ்று என்றோ தேவையற்றது என்றோ என்னால் ஏற்க முடியவில்லை. அதே போல அருவி என்பதை செங்குத்து குறைவான நீரோட்டத்தையும், நீர்வீழ்ச்சி என்பதை வெகு உயரத்திலிருந்து அதிக அளவிலும் தாக்கத்துடனும் நிகழும் நீரோட்டத்தையும் வெறுபடுத்திக் காட்ட பயன்படுத்தலாமே. மொழி வளர்ச்சிக்கு இவை போன்ற வேறுபட்ட பயன்பாடுகள் உதவக்கூடுமே.
நன்னன் கூற்று ஓரளவு ஏற்புடையது என்றாலும், இரு விதமான பயன்பாட்டிற்கும் காரணம் இருப்பதாகக் காட்டமுடியும். கடினமில்லாத கருத்துக்களைப்ப்ற்றி பேசும்போது ‘தெளிவாகப் புரியும்’ என்பது போதுமானதே. ஆழமான கருத்துக்களின் புரிதல் பற்றிப் பேசுகையில் மாற்றுப் பயன்பாடு பொருத்தமாக இருக்கக்கூடும்.
பெரும்பாலும் மொழியின் பல்வேறு விதப்பயன்பாடு படிப்பவர்க்கு குழப்பத்தை உண்டாக்காமலும், அதே நேரம் monotony யை தகர்ப்பதாகவும் இருந்தால் வரவேற்க வேண்டியதே. எளிமையாக்குவது மட்டுமே குறிக்கோளாக இருக்க வேண்டியதில்லை என்பது என் கருத்து.
இலக்கணப்பிழைகளாகக் கருதப்பட்டவை கூட காலப்போக்கில் பெரிதுபடுத்தப்படாமல் போவதை நாம் காண்கிறோம்.
ஆங்கிலத்தில் சிந்தித்து தமிழில் எழுதுவதால் வரக்கூடிய மாற்றங்கள் என்று திரு நன்னன் கூறுவதும் ஓரளவு சரிதான். ஆனால் அதனால் பெரும் கேடு விளைகிறதா என்பது கேள்விக்குரியது.
எழுத்தாளார் எதிர்பார்த்தபடி வாசகர் புரிந்துகொண்டாரா என்பதுதான் இறுதியில் கணிக்கப்படவேண்டியது. பெரும்பாலும் கேட்பவர்களும், படிப்பவர்களும் இடம், பொருள், ஏவல் (இச்சொற்றொடர் ஒரு தக்க சொல், தக்கை சொல்லல்ல என்று நம்புகிறேன்) கருதி கருத்துப்பிழை உள்ள வாக்கியங்களைக்கூட எதிர்பார்த்த பொருளைக்கொண்டதாக எடுத்துகொள்கிறார்கள் என்பதை காட்டும் ஒரு கட்டுரை இங்கே http://languagelog.ldc.upenn.edu/nll/?p=1924.
Ramki Ruminates 